۹۰ درصد باشگاه های ورزشی برای زنان مسدود شده اند

در پی تسلط طالبان برافغانستان ۹۰ درصد باشگاه های ورزشی بانوان در ولایت هرات مسدود شده است. محدودیت های وضع شده از سوی طالبان، ممانعت خانواده ها و ترس ازجمله عوامل مسدود شدن باشگاه های ورزشی زنان در هرات عنوان شده اند.
شماری از ورزشکاران زن در ولایت هرات می گویند که پس از سقوط نظام جمهوریت؛ فاتحه دست آوردهای دو دهه اخیر شان خوانده شده است.
افسانه یکتن از مربیان رشته تکواندو در هرات می باشد. باشگاه او در شهرک جبرییل هرات موقعیت داشت و در آن جا شاگردان زیادی را در رشته تکواندو آموزش می داد؛ او میگوید: « در مدت چهار سال ورزش در هرات توانستم شاگردان زیادی را تربیت کنم و شاگردانم مدال های مختلفی را درسطح ملی کسب نمودند؛ آرزویم این بود که روزی بتوانند در مسابقات بین المللی نیز اشتراک کنند و برای کشورم مقام های بالایی را کمایی نمایند اما با آمدن طالبان همه این آرزوها نقش بر آب شد»
افسانه میگوید پس از آمدن طالبان در افغانستان دیگر نتوانست به باشگاه برود زیرا طالبان محدودیت های زیادی را بر زنان وضع کردند و حالا با ده ها شاگرد دخترش خانه نشین
شده است . از سوی دیگر خانم های ورزشکار در هرات می گویند شرایط زنده گی روز به روز بر آنها تنگ تر شده و حالا فقط نفس می کشند.
رقیه یکتن از این بانوان ورزشکار می گوید ورزشکاران زن در وضعیت روحی و روانی خوبی قرار ندارند. « متاسفانه محدودیت ها از سوی طالبان بر خانم ها بیشتر می شود؛ زمانی که دانشگاه ها و مکتب ها بسته شوند؛ آن وقت نباید توقع باز بودن باشگاه های ورزشی را داشت؛ باشگاه ها برای خانم ها مفید بود چون زنان نیاز به ورزش دارند و رشد می کردند؛ کم کم اگر به همین شکل پیش برود خانم ها باید در چهاردیواری های خانه اسیر شوند و فقط نفس بکشند.»
در داخل سالن ورزشی فدراسیون وزنه برداری افغانستان، راشده پرهیز، روی چوکی وزنه برداری دراز کشیده و وزنه ۷۰ کیلویی را بلند می‌کند. او قادر است تا ۱۰۰ کیلوگرام وزنه را بلند کند. این مادر سه فرزند تا حال در مسابقات محلی و منطقوی برنده سه جایزه و مدال گردیده است.
این در حالیست که مسولان آمریت ورزشی طالبان در هرات نیز تایید می کنند که اکثریت باشگاه های ورزشی زنان در هرات مسدود شده اند.
ملا حسیب الله خالد آمر ورزشی ولایت هرات می گوید نبود مکان مناسب ورزشی برای خانم ها از جمله عوامل عمده مسدود شدن این کلپها می باشد.
او می گوید: « اکثریت کلپهایی که بسته شده مربیان آنان به ایران رفتند؛ کلپهای تکواندو؛ بسکتبال؛ فوتبال و والیبال بسته شدند؛ تنها کلپی که باز است کلپ بدن سازی است؛ ما فقط می خواهیم که زنان با حجاب باشند و مکان ورزش برای شان مساعد باشد اما مکان مناسب برای شان موجود نیست.»
این در حالیست که شماری از فعالین حقوق زن در هرات از جامعه جهانی می خواهند تا در این راستا بر طالبان فشار وارد کنند تا مانع فعالیت های زنان در عرصه های مختلف ورزشی و اجتماعی نشوند.
مژگان انتظار فعال حقوق زنان می گوید : «مکان های ورزشی محیطی بود؛ برای ارتباط برقرار کردن خانم ها با هم نوعان شان؛ زنان در پهلوی این که ورزش می کردند همچنان با هم در ارتباط بودند و به نحوی برای ساختن آینده بهتر و کسب دست آوردهای شان مفید واقع شوند؛ متاسفانه بستن این مکان های ورزشی و به حاشیه راندن خانم ها عواقب بدی در قبال خواهد داشت.»
آمارهای ارایه شده نشان می دهند که قبل از این ۵۰ باشگاه ورزشی بانوان در ولایت هرات فعالیت داشت و رشته های بسکتبال، والیبال، فوتبال، هندبال، تکواندو، پرورش اندام، و بدمنتون از جمله رشته های پرطرفدار در میان زنان خوانده می شد.