نوبل شیمی به مخترعان نقاط کوانتومی اعطا شد

در تلویزیون‌های جدید «کیوال‌ای‌دی» کریستال‌های ریزی وجود دارد که ذرات نانو در آنها تصویر را رنگی می‌کند.
از این کریستال‌ها همچنین به هنگام تصویربرداری پزشکی برای راهنمایی جراحان، در هدف‌گیری بهتر داروهای سرطان و ساخت صفحات خورشیدی استفاده می‌شود.
این جایزه ۸۲۴ هزار پوندی میان مونگی جی. باوِندی، لوئیس ای. بروس و الکسی آی. اِکیمُف تقسیم خواهد شد.
نام آنها ساعاتی پیش از آنکه به طور رسمی اعلام شود به طور تصادفی در بولتن خبری آکادمی علوم سوئد منتشر شد.
این آکادمی گفت که سعی دارد بفهمد چرا چنین اتفاقی افتاده است. دبیرکل آکادمی گفت: «البته این حادثه مایه تاسف است. ما عمیقا از آنچه اتفاق افتاده متاسفیم.»
او پافشاری کرد که تصمیم نهایی در مورد برندگان تا زمانی که اعضای آکادمی درست پیش از اعلامیه رسمی ملاقات نکرده بودند، اتخاذ نشده بود.
آقای باوندی ۶۲ ساله در تماس تلفنی با بنیاد نوبل بعد از اعلام نام او گفت: «افتخار بزرگی است.»
او گفت که «در حالتی خواب‌آلود خیلی از شنیدن این خبر شگفت زده شده» و افزود که او پیش از تماس تلفنی آکادمی از آن خبر نداشت.
نقاط کوانتومی، به قطر فقط چند میلیونی‌ام میلیمتر، مجموعه‌ای از ذرات نانو از جنس نیمه رساناها هستند که وقتی در معرض نور قرار می‌گیرند تابشی آبی، قرمز یا سبز دارند.
این که چه رنگی از آنها ساطع می‌شود به اندازه دقیق آنها بستگی دارد. کوچکترین نقاط کوانتومی امواجی با انرژی بالاتر به رنگ آبی و بزرگترین نقاط امواجی با انرژی کمتر به رنگ قرمز تولید می‌کنند. نقاط متوسط هم رنگ‌هایی میان این دو تولید می‌کنند.
آکادمی نوبل در اعلام این جایزه گفت که «برای مدت‌های مدید هیچ کس فکر نمی‌کرد می‌شود ذراتی به این کوچکی ساخت» اما برندگان جایزه امسال موفق به این کار شدند.
این سه دانشمند در آمریکا کار و تحقیق می‌کنند. الکسی اکیمف، ۷۸ ساله، متولد روسیه کسی است که گفته می‌شود ابتدا در دهه ۱۹۸۰ نقاط کوانتومی را کشف کرد و لوئیس بروس شیمیدان آمریکایی که ۸۰ سال دارد بعد از آن تشخیص داد که این کریستال‌ها را می‌توان به عنوان ذرات شناور در مایع تولید کرد.
مونگی باوند که متولد پاریس است روشی را برای تولید نقاط کوانتومی در شکل و اندازه دلخواه ابداع کرد که راه استفاده تجاری و علمی از آنها را بازتر کرد.
آکادمی علوم سوئد گفت: «بنابراین نقاط کوانتومی سرمنشاء فواید زیادی برای انسان هستند.»
«محققان معتقدند که اینها در آینده می‌توانند به ساخت قطعات انعطاف‌پذیر الکترونیکی، حسگرهای ریز، سلول‌های خورشیدی نازک‌تر و ارتباطات کوانتومی رمزگذاری شده کمک کنند برای همین ما تازه شروع به کشف پتانسیل این ذرات ریز کرده‌ایم.»