خط آهن آقینه – تورغندی؛ مسیر جدید برای تجارت و ترانزیت

بندر آقینه از بنادر حایز اهمیت در جهت توسعه روابط تجارتی افغانستان با کشورهای آسیای میانه و دومین نقطه اتصال افغانستان به مسیر ترانزیتی راه لاجورد است. از همین راه، محموله‌های صادراتی کشور، با عبور از کشورهای ترکمنستان، آذربایجان و گرجستان به ترکیه می‌رسد و زمینه را برای افزایش صادرات افغانستان به کشورهای منطقه و اروپا مساعد می‌سازد. با بهره‌برداری خط آهن آقینه – اندخوی (با طول ۳۱ کیلومتر) و اتصال آن به شبکه خط آهن ترکمنستان، دروازه تجارت افغانستان با آسیای میانه بازتر و این کشور از انحصار تجارتی یک کشور خاص بیرون شده است. بدون شک این خط، دست‌رسی ارزان و آسان افغانستان به بازارهای منطقه را مهیا می‌سازد. اتصال افغانستان و ترکمنستان از طریق خط آهن، سبب کاهش قیمت نفت و گاز در داخل کشور خواهد شد و مواد نفتی باکیفیت با هزینه کم‌تر به دست‌رس مردم این سرزمین قرار خواهد گرفت. هم‌چنین با توجه به تسریع روند انتقال کالا، امکانات واگن‌های یخچال‌دار و هزینه مناسب انتقال از مسیر خط آهن، افغانستان می‌تواند با پروسس و بسته‌بندی معیاری میوه تازه، آن را به آسانی به بازارهای آسیای میانه صادر کند. اتصال افغانستان از طریق خط آهن به ترکمنستان و یکی از مهم‌ترین مسیرهای ترانزیتی منطقه و مراکز اقتصادی و تجارتی آسیای میانه و اروپا، می‌تواند مژده خوبی برای سکتور خصوصی، سرمایه‌گذاران و صادرکننده‌گان کشور باشد. احداث این خط آهن از یک‌سو داد و ستد کالاها و صادرات افغانستان به بازارهای منطقه و جهان را تسهیل و از سوی دیگر در میان‌مدت سرمایه‌گذاری‌های زیاد داخلی و خارجی را جلب می‌کند. بهره‌برداری این خط آهن باعث ایجاد شغل برای باشنده‌گان ولایت فاریاب، به خصوص ولسوالی‌های چهارگانه اندخوی خواهد شد و ساخت زیربناها و توسعه ساحات مسیر این خط را به دنبال دارد. با توجه به اهمیت اتصال افغانستان از طریق خط آهن آقینه با ترکمنستان، اخیراً در سفر وزیر خارجه آن کشور به کابل، سند هم‌کاری در زمینه خط آهن میان دو کشور به امضا رسیده است. با امضای این سند، سهولت‌های زیادی در این بخش به وجود خواهد آمد. حالا، با توجه به این‌که کار ساخت خط آهن آقینه – اندخوی تکمیل شده است و در روزهای آینده به بهره‌برداری سپرده خواهد شد؛ این پروژه، خط آهن افغانستان – ترکمنستان را به یکی از کوتاه‌ترین و کم‌هزینه‌ترین راه‌های ترانزیتی برای تجار ملی ما مبدل و افغانستان را تا حد زیادی از وابسته‌گی و محدودیت به بازارهای اقتصادی رها می‌سازد. نیاز است تا روی عرضه خدمات ترانسپورتی موثر و معیاری و تأمین روابط ترانسپورتی بهتر با کشورهای منطقه تمرکز شود تا این کشورها از مصون‌بودن کالاهای صادراتی و وارداتی افغانستان و مطابقت آن با معیارهای بین‌المللی هم‌چون سیستم TIR اطمینان حاصل کنند. به این ترتیب، بعید نخواهد بود تا در آینده‌ای نه چندان دور، افغانستان به معنای واقعی، به چهارراه ترانزیت منطقه مبدل شود و نقطه وصل آسیای میانه با آسیای جنوبی باشد. به امید تشریک مساعی همه برای سریع‌ساختن تجارت و ترانزیت از این مسیر.