کمبود آب و زمین؛ چالشی در برابر سرمایه‌گذاری‌ها در بخش باغ‌داری

شماری از باغ‌داران می‌گویند که مشکلات دربخش زمین برای کشت از یک سو و کمبود آب از سوی دیگر، سبب می‌شوند که بیشتر سرمایه‌گذاران در بخش باغ‌داری به شیوۀ بازرگانی آن، هزینه نکنند. حکومت در سال‌های اخیر برای افزایش سرمایه‌گذاری‌ها در بخش کشاورزی شیوۀ ایجاد باغ‌های بازرگانی را ترویج کرد اما؛ این شیوه تا کنون به گونۀ لازم در کشور گُسترش نیافته و تا کنون سرمایه‌گذاری‌های چشمگیری در این بخش،صورت نگرفته‌است. اما وزارت زراعت و آبیاری می‌گوید که در چند سال اخیر این وزارت در چارچوب برنامۀ ملی باغ‌داری ودامداری، در بخش‌های از کشور تا ۱۰هزار جریب باغ‌های بازرگانی، ایجاد کرده‌است. ممتاز کروخیل، عضو شورای ولایت پکتیا می‌گوید: “این برنامه‌ها درست عملی نشدند و اگر درست عملی می‌شدند، درکنار افزایش درآمدهای کشاورزان وباغداران ، روند باغ داری درکشور نیز معیاری می‌شد.” باغ های بازرگانی به هدف توسعۀ صادرات میوه‌های تازه و خشک در کشور ایجاد شده‌اند و هر باغ تا ده جریب زمین را دربر می‌گیرد. مسؤولان وزارت زراعت و آبیاری می‌گویند که حاصلات این باغ‌ها ده برابر حاصلات باغ‌هایی است که با شیوه‌های سنتی ایجاد شده‌اند. اکبر رستمی، سخنگوی وزارت زراعت وآبیاری می‌گوید: “تا کنون هزارها باغ تجارتی در سراسر کشور ایجاد شده‌اند از جمله باغ‌های انار، پسته وغیره.” شماری از آگاهان اقتصاد با درنظرداشت نیازمندی بازارهای جهانی به میوه‌های تازه و خشک افغانستان می‌گویند که بخش خصوصی علاقمند است در باغ‌های بازرگانی در کشور میلیارد‌ها دالر سرمایه‌گذاری کند. عصمت‌الله اسحاق‌زی، کارشناس امور اقتصادی می‌گوید: “حکومت باید روی ایجاد باغ‌های تجارتی در کشور کار کند چون اینکار وابسته به تلاش‌های حکومت است ومی‌تواند زنده‌گی مردم را در روستاها تغیر دهد.” افغانستان کشوری با بیش از ۵۰ درصد جمیعت با پیشۀ کشاورزی و دامداری است، به‌همین علت نقش کشاورزی در رشد اقتصادی کشور بسیار برجسته بوده‌است.