کشتزارهای ناهور زیر پای گوسفندان و شتران کوچی‌ها

شماری از باشنده‌گان ولسوالی ناهور ولایت غزنی می‌گویند، پس از آن‌که طالبان به قدرت رسیده‌اند، کوچی‌های مسلح در این ولسوالی رمه‌های‌شان را روی کشتزار‌های آنان می‌چرانند. یک باشنده ولسوالی ناهور که نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود گفت که با روی کار آمدن طالبان، کوچی‌ها رمه‌های‌شان را روی زمین‌های آبی مردم می‌چرانند. وی افزود: «سال‌های گذشته کوه و چراگاه را می‌چراندند؛ اما امسال زمین‌های آبی ما را هم نماندند، کوچی‌ها مسلح هستند و زور می‌گویند.» این باشنده ناهور از طالبان خواست که جلو خودسری و ظلم کوچی‌ها را بگیرند. محصولات زراعتی، تنها درآمد بیش‌تر خانواده‌ها در ناهور است. وی تصریح کرد: «طالبان در قریه قربان‌مرده ولسوالی ناهور، چهار خانواده را به زور از خانه‌های‌شان بیرون کرده و دروازه مسجد و خانه‌ها را شکسته‌اند. این چهار خانواده در قریه ما مهاجر شده‌اند، کوچی‌ها در خانه‌های آنان هستند.» این باشنده ناهور خاطرنشان کرد که کوچی‌ها باشنده‌گان منطقه «سرمه» ناهور را نیز گفته‌اند که دیگر حق ندارید از بند آب استفاده کنید. به گفته وی: «باشنده‌گان سرمه، اکنون از یک چشمه که در داخل قریه است، استفاده می‌کنند، زنان ظرف و لباس خود را هم در همین‌جا می‌شویند. کوچی‌ها هم رمه‌های‌شان را در این چشمه می‌آورند.» باشنده‌گان ناهور به ولسوال طالبان در این ولسوالی شکایت کرده‌اند. ولسوال طالبان در ناهور وعده داده است که به این مشکل رسیده‌گی می‌کند؛ اما این باشنده ناهور می‌گوید که به وعده طالبان اعتماد ندارد. بلال کریمی، از سخنگویان طالبان، این موضوع را رد می‌کند. کریمی می‌گوید که کوچی‌ها در ناهور، مکان‌های مشخصی را می‌چرانند، نه زمین‌های زراعتی مردم را. وی هم‌چنان آزار و اذیت باشنده‌های ناهور توسط کوچی‌‎ها را رد کرد. جنجال کوچی‌ها و باشنده‌گان ناهور مسأله تازه نیست. در گذشته بارها ده‌نشینان ناهور با کوچی‌ها درگیری‌های مسلحانه نیز داشته‌اند. میثم صحرا، فعال مدنی و باشنده ولسوالی ناهور ولایت غزنی، می‌گوید که طالبان وارد بخش‌هایی از ولسوالی ناهور شده‌اند. آقای صحرا می‌افزاید که کوچی‌ها مسلح هستند و گوسفندان و شتران خود را روی زمین‌های زراعتی مردم رها می‌کنند. وی می‌افزاید: «سال‌های گذشته نیز کوچی‌ها به ناهور می‌آمدند؛ اما گوسفندان و شتران خود را روی زمین‌های زراعتی مردم رها نمی‌کردند. امسال کوچی‌های مسلح با زور گوسفندان و شتران‌شان را روی زمین‌های زراعتی مردم می‌چرانند و با مردم رفتار خشونت‌آمیز دارند. کوچی‌ها در ناهور به دنبال عقده‌گشایی هستند.» میثم صحرا می‌گوید که اذیت و آزار مردم دوام نمی‌آورد و بهتر است که طالبان جلو ظلم کوچی‌ها بر مردم بی‌دفاع ناهور را بگیرند. طبق گزارش‌های رسمی در سال ۱۳۹۵، کوچی‌های مسلح با حمله بر قریه سبزآب خوات ولسوالی ناهور ولایت غزنی، شماری از منازل مسکونی را آتش زدند. در گزارش سال ۱۳۹۰ کمیسیون مستقل حقوق بشر در مورد جزییات منازعه کوچی‌ها با مردم در ولسوالی ناهور آمده است که در جریان حمله کوچی‌ها و برخورد مسلحانه در ولسوالی ناهور ولایت غزنی در سال ۱۳۹۰، ۳۶ قریه به‌شدت آسیب دیده، به‌ تعداد ۷۸۲ فامیل متواری و مجبور به کوچ اجباری شده،‌ اموال، اجناس و لوازم زنده‌گی این خانواده‌ها از قبیل فرش، ظرف، مواد غذایی، مواشی، اسباب منزل، لباس و در برخی موارد موتر و موترسایکل و دکان‌های این خانواده‌ها به تاراج رفته و غارت شده‌اند. به‌ تعداد ۲۰ دربند حویلی که شامل ۷۲ باب اتاق رهایشی می‌شود، به آتش کشیده شده است. ۷ باب مکتب و یک باب کلینیک تعطیل شده که در نتیجه ۲۰۳۰ نفر دانش‌آموز برای مدت مدیدی از حق آموزش و تعداد زیادی از مردم از حق دست‌رسی به خدمات صحی محروم شده‌اند. شماری از فعالان رسانه ای نیز نسبت به زورگویی کوچی‌ها در ناور واکنش نشان داده‌اند. آنان از طالبان خواسته‌اند که جلو خشونت و زورگویی طالبان در ناور را بگیرند.