طالبان کمک‌ها را به نام قربانیان جنگ به افراد خود توزیع می‌کنند

شماری از افراد بی‌بضاعت در ولایت لوگر، در کنار بیکاری و تنگ‌دستی از توزیع ناعادلانه کمک‌ها از سوی حکومت سرپرست طالبان در این ولایت شکایت دارند. آن‌ها می‌گویند که کمک‌ها به افراد مستحق نمی‌رسد. شماری از آنان گفتند که ماه‌ها برای دریافت کمک به ادارات امدادرسان لوگر مراجعه کرده‌، اما تا هنوز حتا موفق به گرفتن یک کیلو آرد نشده‌اند. در همین حال مسوولان محلی طالبان برای ولایت لوگر می‌گویند که آنان کمک‌ها را به‌شکل شفاف و به افراد نیازمند توزیع می‌کنند.
جعفر، باشنده ولسوالی چرخ ولایت لوگر است. وی در پی جنگ میان نظامیان حکومت پیشین و طالبان به شهر پل‌علم بی‌جا شده است. این مرد بزرگ‌سال با چشمان پر از اشک گفت: «دو ماه می‌شود چندین ورقه درخواستی خود را به مقام ولایت، ریاست مبارزه با حوادث و ریاست‌های مهاجرین و هلال احمر تسلیم داده‌ام، ولی برایم می‌گویند که باز برای‌تان زنگ می‌زنیم. تا حال هیچ احوال نداده و نه کدام کمکی برای ما رسیده است. تمام کمک‌ها به اشخاص پول‌دار، موتردار و واسطه‌دار داده می‌شود.»
محمدآصف، باشنده ولسوالی محمدآغه لوگر، گفت که کمک‌ها برای افراد مستحق توزیع نمی‌شود، بل به نام خانواده‌های قربانیان جنگ به افراد طالبان توزیع می‌شود. وی افزود: «من دست‌فروش هستم، در داخل شهر. وضعیت اقتصادی خوبی ندارم. در روی کراچی سبزی می‌فروشم. فروشات نیست. در اول از آمدن طالبان خوشحال بودم، ولی حالا خوش نیستم؛ چون عدالت ندارند و کمک‌ها را برای افراد خود توزیع می‌کنند، نه به افراد مستحق و ناتوان. باور کنید که در بیش‌تر شام‌ها من یک افغانی عاید ندارم تا برای خانواده‌ام یک لقمه نان ببرم.»
این افراد تاکید می‌کنند که اگر حکومت سرپرست طالبان و نهاد‌های امدادرسان به ولایت لوگر توجه جدی نکنند، بحران گرسنه‌گی در این ولایت فاجعه انسانی به بار خواهد آورد.
در همین حال الیاس‌خیل ناصری، رییس زون جنوب‌غرب هلال احمر افغانی، گفت که در روند توزیع کمک‌ها سعی می‌کنند توسط تیم‌های رضاکار، خانواده‌های ناتوان و نیازمندان واقعی را از روستاهای مرکز تا ولسوالی‌های این ولایت بررسی و شناسایی کنند. ناصری افزود که پس از زمان‌بندی، کمک‌ها بدون کدام شناخت و یا واسطه و روابط، با شفافیت کامل به نیازمندان توزیع می‌شود.
گفتنی است که پیش از این شماری از ساکنان ولایت‌های پروان، پنجشیر، بغلان و بلخ نیز ادعا کرده بودند که کمک‌های جامعه جهانی به افراد نیازمند توزیع نمی‌شود، بل به خانواده‌ها و وابسته‌گان طالبان توزیع می‌شود. انتقاد‌ها در حالی از توزیع ناعادلانه کمک‌های نهادهای بین‌المللی افزایش یافته است که براساس گزارش نهاد‌های بین‌المللی، حدود ۹۷ درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر هستند و همین ‌طور ۹۰ درصد مردم به غذای کافی دسترسی ندارند.