مامور، نظامی و آموزگار کراچی گرفته‌اند

هم‌زمان با گسترش بیکاری و فقر در ولایت پروان، شماری از ساکنان این ولایت به «کراچی‌وانی» رو آورده‌اند. آنان می‌گویند که به دلیل نبود کار و از دست دادن وظایف قبلی‌شان، به این کار رو آورد‌ه‌اند.
امام‌الدین، نماینده دکان‌داران مندوی شهر چاریکار، مرکز ولایت پروان، گفت که تنها در «مندوی» این شهر، روزانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر با کراچی‌های دستی کار می‌کنند. به گفته وی، در میان این افراد نظامیان و ماموران حکومت پیشین و در برخی موارد آموزگاران نیز شامل‌اند. وی افزود: «‌پیش از تسلط طالبان وضعیت کاروبار بهتر بود. بسیاری وقت‌ها اگر یک فرد از مندوی مواد خوراکه خریداری می‌کرد، باید ده دقیقه حتا نیم ساعت منتظر می‌ماند تا یک کراچی پیدا می‌شد و مواد را انتقال می‌داد؛ اما حالا کراچی‌وان‌ها بسیار زیاد شده.»
ذبیح‌الله پیش از حاکمیت طالبان بر کشور دکان نجاری داشت. وی گفت که به دلیل نبود کار در شغل قبلی‌اش، ناچار شده است کراچی‌وانی کند. ذبیح‌الله از سه ماه به این‌سو در مارکیت شهر چاریکار کراچی‌وان است.
وی گفت، پولی که از این طریق به ‌دست می‌آورد، کفاف مصارف خانواده شش‌نفری‌اش را نمی‌کند. ذبیح‌الله افزود: «تا پیش از حاکمیت طالبان، شغل نجاری داشتم و وضعیت زنده‌گی ما بهتر بود؛ اما سه ماه می‌شود که به دلیل نبود کار در دکان، کراچی‌وانی می‌کنم. مردم پول برای نان خوردن ندارند، چگونه به نجاری‌ها به خاطر ساختن دهنه و دروازه مراجعه کنند. در کراچی‌وانی هم کار نمانده. بیش‌تر مردم از مجبوری به این کار رو آورده‌اند.»
قندآغا، یک تن دیگر از ساکنان ولایت پروان است. وی از دو سال به این‌سو در مندوی شهر چاریکار با کراچی‌دستی کار می‌کند. قندآغا فاصله میان جنگل‌باغ و مندوی شهر چاریکار را همه‌روزه برای پیدا کردن «لقمه نانی» پیاده طی می‌کند. وی می‌گوید که از زمان حاکمیت طالبان به این‌سو به دلیل بیش‌تر شدن کراچی‌های دستی در این شهر، آنان قادر به پیدا کردن مصارف زنده‌گی‌شان نیستند. وی افزود که بسیاری روزها دست خالی به خانه برمی‌گردد. قندآغا تصریح کرد: «ده عضو فامیل استیم. دو سال می‌شود که کراچی‌وانی می‌کنم. پیش از آمدن طالبان حداقل روزانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ افغانی کار می‌کردم، اما در این روزها از ۲۰ تا ۱۰۰ افغانی بیش‌تر کار نمی‌کنم. بسیاری روزها که به خانه برمی‌گردم، اولادهایم مقابلم آمده و از من سوال می‌کنند که پدر چی آوردی؟ در جواب‌شان می‌گویم، چیزی نی!»
با تسلط طالبان بر کشور، هزاران تن به‌شکل مستقیم یا غیرمستقیم وظایف‌شان را از دست دادند. در کنار این، فقر و گرسنه‌گی به‌شکل کم‌پیشینه در کشور افزایش یافته است. براساس گزارش سازمان غذایی جهان، حدود ۹۰ درصد مردم افغانستان به غذای کافی دسترسی ندارند. همن‌طور براساس گزارش سازمان ملل، حدود ۹۷ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند.