«جنگ سرد» در مورد آینده‌ی اروپا و جهان در جریان است

جو بایدن، رییس‌جمهور ایالات متحده، در کنفرانس مطبوعاتی خود در ۱۹ جنوری، پرچم سفید را در مورد حمله قریب‌الوقوع روسیه به اوکراین به اهتزاز درآورد. تا این مرحله، هدف سیاست ایالات متحده جلوگیری از این تهاجم و ایستادن در کنار یک دموکراسی در حال ظهور تحت فشار در اروپای شرقی بود. بایدن انتظارات خود را فاش کرد: وی در پاسخ به سوالی درباره طرز فکر ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه، گفت: «او باید کاری انجام دهد»، بنابراین پذیرفت که او حمله‌ خواهد کرد و واکنش ایالات متحده در حد تحریم‌های اقتصادی خواهد بود.
جن ساکی، سخنگوی کاخ سفید، سریعا تلاش کرد تا بر افشای تفکر درونی بایدن از موضع امریکا در مورد این بحران، سرپوش بگذارد. اما بسیار دیر بود. پوتین کنفرانس مطبوعاتی را شنید. تهدید محدود تحریم‌ها عملا دعوتی از پوتین برای حمله به اوکراین است، کشوری که چیزی جز روابط دوستانه با ایالات متحده و بخشی از غرب نمی‌خواهد.
بروز این بحران ناگهانی نبوده است. روسیه قبلا یک بار در سال ۲۰۱۴ به اوکراین حمله کرد و نیروهای نیابتی خود را در شرق اوکراین مستقر کرد. پوتین کریمه، یعنی بخشی از کشوری به رسمیت شناخته شده را به خاک خود الحاق کرد و اکنون از آن به عنوان منطقه صحنه‌سازی نظامی علیه کشور خود استفاده می‌کند. همه این‌ها به دنبال تهاجم روسیه به گرجستان در سال ۲۰۰۸ و اشغال آبخازیا و اوستیای جنوبی و استقرار سربازان آن در منطقه ترانس نیستریا مولداوی بر خلاف میل دولت آن کشور بود.
پوتین مدعی است که ناتو بیش از حد به روسیه نزدیک شده است. او می‌خواهد بایدن موافقت کند که اوکراین به عضویت ائتلاف غربی در نیاید. او همچنین خواستار خروج نیروهای ناتو از کشورهای مستقل این گروه در شرق اروپا شد. به طور خلاصه، پوتین عملا خواستار تبدیل ناتو به اتحادی در سایه است.
حقیقت این است که این بحران ربطی به امنیت و آرامش روسیه ندارد. این یک پیام ساختگی است برای مردم روسیه و برای امریکایی‌هایی که آن را باور می‌کنند. تهاجم گام قاطع بعدی در دستیابی به هدف استراتژیک پوتین خواهد بود: جمع‌آوری مجدد بلوک قدیمی شوروی. پوتین در سال ۲۰۰۵ گفت که فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی «بزرگ‌ترین فاجعه ژئوپلیتیک» قرن بیستم است. گام اساسی برای معکوس کردن تاریخ، فروپاشی اوکراین است. این مسئله بر کسی پوشیده نیست. پوتین بارها اعلام کرده که اوکراینی‌ها و روس‌ها «یک ملت» هستند و بر اساس گزارش‌ها همیشه درباره این‌که آیا اوکراین یک کشور واقعی است یا خیر، با تردید سخن گفته است.
در ماه می ۲۰۲۱، من به عنوان بخشی از هیئتی با شورای سیاست خارجی امریکا از اوکراین بازدید کردم. تقریبا با همه مقامات کابینه ملاقات داشتیم. ما نیروی دریایی اوکراین در دریای آزوف را دیدیم؛ به میدان نبرد دونباس رفتیم، جایی که تک تیراندازهای روسی به سربازان اوکراینی شلیک می‌کنند. نظر من: اوکراین از استقلال خود دست نکشیده است. هر مقام دولتی و هر سرباز و هر شهروند اوکراینی که با آن‌ها صحبت کردم به صراحت اعلام کردند که اگر مورد حمله قرار بگیرند، خواهند جنگید.
با وجود عزم اوکراینی‌ها، پوتین ممکن است به هر حال حمله کند. شاید او این لحظه‌ را همان لحظه‌ی «اکنون یا هرگز» برای رسیدن به اهداف استراتژیک خود بداند. شهروندان امپراتوری شوروی قدیم ناآرام هستند. شورش‌های مردمی دموکراسی‌های نوظهوری را در گرجستان و اوکراین ایجاد کرده‌اند. شهروندان در خیابا‌ن‌های بلاروس و قزاقستان و در خود روسیه تجمع کرده‌اند.
به عنوان سفیر ایالات متحده در سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ در وین، اتریش، وضعیت ژئوپلیتیک اروپا را درک کردم. کشورهای تازه آزاد شده لتونی، لیتوانی، استونی، رومانی، مجارستان، لهستان، گرجستان، اسلواکی، جمهوری چک و هر کشور دیگری از امپراتوری شوروی سابق نمی‌خواهند تابع قدرت روسیه باشند. اتحاد ایالات متحده با بریتانیا، فرانسه، آلمان و دیگران قوی است، اما آن‌ها باید بدانند که امریکا در زمان بحران در کنار آن‌ها ایستاده است.
ایالات متحده درگیر یک جنگ سرد جدید برای تصمیم‌گیری در مورد آینده اروپا و در واقع کل جهان است. کشورهای اقتدارگرا در حال افزایش هستند، اما حتا شهروندان آن کشورها می‌خواهند مردمی آزاد باشند. ایالات متحده می‌گوید آزادی و حقوق بشر پایه و اساس این کشور است. رسالت ملی آن آرزوی همه مردم جهان است. به همین دلیل است که ایالات متحده یک مزیت کلیدی دیگر دارد: متحدانش. ایالات متحده متحدانی در سراسر جهان، به ویژه در غرب و شرق اروپا دارد. مأموریت آزادی رسالت آن‌ها نیز است.
حمله به اوکراین حمله به متحد ایالات متحده و سایر متحدان امریکا است. این نکته از چشم کشورهای اروپای شرقی که به قدرت و عزم ایالات متحده ایمان دارند مخفی نمی‌ماند. همین پیام در مورد اقیانوس آرام نیز صدق می‌کند. چرا جاپان، تایوان، استرالیا، فیلیپین، ویتنام و دیگر کشورها باید در کنار ایالات متحده بایستند وقتی چین مصمم به تسلط بر حریم آن‌هاست؟
زمانی که من سفیر سازمان امنیت و همکاری اروپا بودم، برایم واضح بود که بسیاری از کشورهای اروپایی در کنار ایالات متحده در جنگی که همه می‌دانستند در جریان است، ایستاده بودند. سوئدن و فنلاند که همیشه بی‌طرف بوده‌اند، اکنون درک می‌کنند که در خطر «تحت سلطه رفتن» یا به اصطلاح « فنلاندیزاسیون» هستند. زمان آن فرا رسیده که ایالات متحده با اراده‌ای راسخ این دو کشور را به عضویت ناتو درآورد.
در عین حالی که شاهد تجاوز فاشیستی روسیه هستیم، باید آگاه باشیم که مبارزه برای آینده از همین اکنون آغاز می‌شود. تحریم‌های شدید باید همچنان بخشی از پاسخ باشد. در صورتی که اولین سرباز روسی از مرز اوکراین عبور کند، تحریم‌ها باید تا حد امکان قوی اعمال شوند. اطلاعات ایالات متحده هشدار داده است که روسیه در حال حاضر عواملی در اوکراین دارد که قصد دارند یک حمله‌ی «ساختگی» به عنوان بهانه‌ای برای تهاجم ترتیب دهند. احتمالا اوکراینی‌ها می‌دانند که این افراد چه کسانی هستند. باید دستگیر شوند و بعد تحریم‌ها مضاعف شود.
اما تحریم‌ها به تنهایی روسیه را از حمله منصرف نمی‌کند. تحریم‌های اعمال شده پس از اشغال کریمه، کرملین را از رفتار تهاجمی خود منصرف نکرده است. علاوه بر این، تحریم‌های اعمال شده توسط رییس‌جمهور سابق دونالد ترمپ بر روی خط لوله نورد استریم ۲ تحت حمایت روسیه عجالتا توسط بایدن رد شد و اعلام کرد که تحریم‌های ایالات متحده در نهایت موقتی هستند. تحریم‌ها باید واقعی، تأثیرگذار و دائمی باشند. اما احتمال نیاز به بسیج نیروها را نیز باید در نظر گرفته شود.
روسیه باید از میان ملت‌های متمدن طرد شود. باید برای اخراج روسیه از تمام سازمان‌های بین‌المللی از سازمان امنیت و همکاری اروپا تلاش شود. سازمان امنیت و همکاری اروپا از اصول توافقنامه هلسینکی حمایت می‌کند، از جمله این‌که هیچ کشوری در فراسوی مرزهای شناخته شده به کشور دیگری حمله نخواهد کرد. اگر کشورهای سازمان امنیت و همکاری اروپا روسیه و بلاروس را اخراج نکنند، این سازمان می‌تواند به عنوان پوسته‌ای برای فرصتی بهتر به کار خود ادامه دهد، اما ایالات متحده نباید به آن کمک مالی کند.
ما باید حقیقت را به مردم روسیه بگوییم. رسانه‌های تحت کنترل دولت پوتین به مردم روسیه می‌گویند که آن‌ها قربانی تهدیدات ناتو هستند. این یک دروغ است، اما هدف آن جلوگیری از اعتراض مردم روسیه به نقش متجاوزانه‌ی ان به همسایگانش است. ما همچنین باید به جای پیام دائمی تفرقه که توانایی ما برای محافظت از خود را تضعیف می‌کند، با مردم امریکا درباره اهمیت وحدت ارتباط برقرار کنیم. زمان به دست گرفتن قدرت اکنون است.
جیمز اس. گیلمور سوم از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ سفیر ایالات متحده در سازمان امنیت و همکاری اروپا در اروپا بود. او شصت و هشتمین فرماندار ویرجینیا بود.