شیوع کرونا با بارندگی بی‌سابقه در چین ارتباط داشت

کارشناسان می‌گویند کاهش قابل توجه و ناگهانی در انتشار گازهای گلخانه‌ای در نتیجه محدودیت فعالیت اقتصادی در دوره شیوع کرونا باعث بارش بی‌سابقه باران و جاری شدن سیل در چین شده است.
کاهش گازهای گلخانه ای و ذرات کوچک آلوده‌ساز به نام آیروسل باعث تغییرات جوی خاصی شد که بارش بیشتر تابستانی را در پی داشت که در نتیجه آن، جاری شدن سیل جان صدها تن را در چین گرفت و چند میلیون نفر دیگر را وادار کرد محل سکونت خود را ترک کنند.
البته این پژوهشگران معتقدند که کاهش آلودگی هوا در بلندمدت به تکرار این نوع حوادث منجر نخواهد.
در ماه‌های ژوئن و ژوئیه سال ۲۰۲۰، در بخش‌های بزرگی در شرق چین سیل جاری شد و به نظر کارشناسان، دلیل آن کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بود که بارش تابستانی را به میزان یک سوم افزایش داد.
در مقایسه با میانگین ۴۱ سال قبل از آن، آب رودخانه یانگ‌تسه ۷۹ درصد افزایش یافت و مقدار باران از سال ۱۹۶۱ به این سو سابقه نداشت.
بعضی از کارشناسان دلیل این افزایش در بارندگی را تغییر در وضعیت اقیانوس هند دانسته بودند اما اکنون یک تیم بین‌المللی از کارشناسان نظریه جدیدی را مطرح کرده است.
آنها استدلال کرده‌اند که کاهش قابل توجه و ناگهانی انتشار گازهای گلخانه‌ای و ذرات معلق در هوا به خاطر تعطیلی یا کاهش شدید فعالیت اقتصادی در زمان همه‌گیری کووید-۱۹، از دلایل اصلی بارش‌های سنگین بود.
نویسندگان این گزارش نشان می‌دهند که طی چهار دهه گذشته، بارندگی تابستانی در شرق و مرکز چین به دلیل افزایش غلظت ذرات معلق در جو به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
این ذرات که اغلب حاصل سوزاندن زغالسنگ در چین است شمار توفان‌های باران‌زا را کاهش داده و نتیجه آن کمتر شدن میزان بارندگی بوده است.
براساس پژوهش جدید، کاهش ذرات آلوده‌ساز و کمتر شدن انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال ۲۰۲۰ اثر معکوس داشت و نتیجه آن افزایش میزان بارندگی بود.
البته زنجیره رویدادهایی که تعطیلی زمان شیوع کرونا را به جاری شدن سیل مرتبط می‌کند بسیار پیچیده است.
پروفسور یانگ یانگ، سرپرست تیم تحقیق و استاد دانشگاه علوم و فناوری اطلاعات نانجینگ در توضیح این ارتباط می‌گوید: “گرمایش هوای بالای زمین به دلیل کاهش مقدار آیروسل و همچنین خنک شدن سطح اقیانوس به دلیل کاهش گازهای گلخانه‌ای باعث تشدید اختلاف دمای خشکی و دریا در تابستان شد و این به نوبه خود فشار سطح آب در دریای چین جنوبی/دریای فیلیپین را افزایش داد و با افزایش باد، هوای مرطوب و بارندگی را به شرق چین آورد.”
اکثر دولت‌های جهان به دنبال کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و ذرات معلق در هوا هستند و برای این منظور، متعهد شده‌اند وابستگی خود به انرژی فسیلی مثل نفت و زغالسنگ را کاهش دهند و انرژی‌های تجدیدپذیر را جایگزین آن کنند.
پروفسور یانگ می‌گوید که “از آنجایی که انتشار گازهای گلخانه‌ای و ذرات آلوده‌ساز در اوایل سال ۲۰۲۰ و ظهور کووید-۱۹ به طور چشمگیری کاهش یافت، نتیجه آن تغییر فوری و ناگهانی در اجزای مختلف آب و هوایی بود.”
او معتقد است که “چنین تغییر ناگهانی در سیستم آب و هوا بسیار متفاوت از تغییرات ناشی از کاهش مستمر اما تدریجی در انتشار گازهای گلخانه‌ای است.”
گزارش این پژوهش در نشریه نیچر کامیونیکیشنز Nature Communications منتشر شده است.