بازار کم‌رونق ابریشم‌بافی در هرات

شَعربافی یا ابریشم‌بافی در ولایت هرات نسبت به گذشته از رونق افتاده و پارچه‌های ابریشمی مشتریان خود را از دست داده است.
به گفته بافندگان، پارچه‌های بی‌کیفیت وارداتی از کشورهای همسایه، جای پارچه‌های ابریشمی داخلی مانند پتوهای زمستانی و دستمال‌ها را گرفته است.
محمدناصر موسوی از شعربافان کهن‌کار شهر هرات است. او می‌گوید که شعربافی یا ابریشم‌بافی را در دوران کودکی از پدرش آموخته است.
محمد ناصر موسوی گفت: «نسل به نسل مجبوریم این کار را ادامه دهیم. این هنر است. این هنر ارثی ما است. عمر خود را صرف همین کار کردیم. ، مجبوریم. اولاد ما یکی دو تا یا سه تا این کارها را ادامه دهند.»
مرتضی که یازده سال می‌شود ابریشم‌بافی می‌کند، می‌گوید که در نزدیک به دو سال پسین به علت چالش‌های اقتصادی در کشور، تولیدات ابریشمی بازار ندارد.
مرتضی گفت: «به هر اندازه که رو به پیش می‌رود به جای که بهتر شود، کلاً خراب شده می‌رود. می‌بینید کلاً مردم، خیلی از دوستان ما، خیلی از کسانی که مشتری بودند یا به ایران یا هم به پاکستان رفته‌اند، کلاً رفته اند.»
برات علی، یکی دیگر از شعربافان هرات، می‌گوید که بازار شعربافی در دهه‌های گذشته در هرات پررنگ و با جنب و جوش بود.
برات علی گفت: «زن هم کار می‌کرد مشله می‌کرد بچه خرد هم کار می‌کرد. از همین کسب پنج‌صد، شش‌صد نفر روزی می‌خورد این طور نبود که این مردم نخورند، کار فراوان بود هیچ فردی را بی‌کار نمی‌یافتید.»
در همین حال، محمد انور در بازار شعربافی هرات پارچه‌های ابریشمی می‌فروشد. او می‌گوید که چالش‌های اقتصادی در جامعه و واردات کالاهای مشابه بی‌کیفیت از کشورهای همسایه، بازار فروش پارچه‌های ابریشمی داخلی را از رونق انداخته است.
محمد انور در این باره گفت: «بازارها فعلاً پاکستان و چین استند. پاکستان آورده این جنس را می‌دهند به هشت‌صد، ما این پتو را جور می‌کنیم، به ما به ۲هزار، یا ۲۳۰۰ می‌افتد، میایند بیع می‌کنند خریداری نمی‌کنند.»
بازار شعربافی در یک بازمانده تاریخی در شهر کهنه هرات واقع است. از ده‌ها دستگاه شعربافی، تنها چهار دستگاه در این بازار فعال مانده‌اند. گفته می‌شود که پیشینه این هنر کهن هرات (ابریشم‌بافی) به صدها سال می‌رسد.