فاجعه بزرگ افغانستان را تهدید می کند

همانطور که ابراهیم بخشی طی مقاله ای برای گروپ بین المللی بحران “International Crisis Group”می نویسد که پاکستان و افغانستان فعلاً در یک کابوس لوژستیکی غوطه ور شده اند، زیرا آنها منابع لازم برای انتقال عده اعظم مردم را ندارند که در نتیجه مجبور خواهند شد تا منتظر بمانند و روزها در هوای آزاد بدون غذا و آب بچرخید.
مهم این است که با افزایش تقاضا حمل و نقل افغانهای مهاجر باعث آن شده است که قیمت ترانسپورت کالا از سرحد دو برابر شود.
بخشی افزود: “اگر سرعت کنونی اخراج افغانها از پاکستان ادامه یابد، ممکن به زودی منابع لازم و ضروری طالبان برای کمک به عودت کنندگان تمام شود. در آنصورت ممکن است افغانها را “برهنه” خارج کنند و هر 170 دالر اموال شان را مصادره نمایند.
در این ارتباط می توان گفت که اقتصاد افغانستان توانایی ایجاد محل کار را ندارد، و ممکن باعث ایجاد گروه جنایتکار بالقوه دیگر شود.
در این مورد جنرال روکی تحلیل گر سیاسی افغانستان گفت:
“پاکستان با اعمال جنایت های قبلی خویش و کشورهای حامی شان، چی بصورت علنی و چی غیرعلنی، باعث شدند تا با استفاده ازهمین نام، مخالفین خویش را که فکر میکنند در بین مهاجرین پنهان میشوند، به این عمل دست زدند، درحالی که، چیزی را که کشت کرده اند درو میکنند که حالا دامنگیر خودشان شده است، درحالی که پاکستان با ساختن همین گروپهای جهادی و طالبی، سرمایه هایی تا سرحد اتمی شدن کشورشان شدند”.
جنرال افزوده گفت که اکنون اخراج مهاجرین، بشکل فاجعه بار آن، که حالا هرخانواده حق انتقال اموال و دارایی های سرمایه گذاری شده که در پاکستان بودند، ندارند و بیشتر از پنجاه هزار افغانی را با خود نمی توانند انتقال دهند. این به شکلی از اشکال به معنی اعلان جنگ و دشمنی با ملت و مردم افغانستان است. دولت پاکستان نمیداند که عقده های مردم ما را بار دیگر در برابر حکومت پنجاب پاکستان تحریک کند و کارد به استخوان برسد”.