به دلیل نبود بازار کاروبار ما در وضعیت خوبی قرار ندارد

به گفتۀ آنان، در گذشته‌ها هرات بیش از سی کارگاه سفالگری را در خود جای داده بود، اما اکنون این رقم به اثر کمرنگ شدن بازار فروش ظروف و محصولات سفالی به یک کارگاه رسیده‌است.
حکمت‌الله غلامی، مسؤول یگانه کارگاه سفالگری درهرات گفت که در بخش صنعت سفالی از سال ۱۳۷۹ به این‌سو در این ولایت فعالیت دارد و این کارگاه توان ساخت تمامی اجناس سفالی را دارد.
اما وی افزود، به دلیل اینکه در بازار اجناس خارجی جایگزین اجناس سفالی شده‌است، آنان اکنون چند قلم خیلی معدود جنس سفالی را تولید می‌‎کنند.
به‌ گفتۀ غلامی، در سال‌های قبل بیش از ۷۲ نوع سفال در کارگاه‌های سفالگری ساخته می‌شد که اکنون به علت رکود و نبود بازار دو یا سه نوع آن تولید می‌شود.
موصوف می‌افزاید که هم‌اکنون آنان در یک روز توانایی ساخت دو صد الی سی صد گلدان را نیز دارا می‌باشند، اما به دلیل نبود بازار، آن را نمی‌سازند و زمان زیادی است که حتی در جریان بیش از یک ماه ۵۰ گلدان را نیز به فروش نرسانده‌اند.
وی همچنان گفت که با فرارسیدن فصل سرما به ارزش حدود دو صد هزار افغانی جنس نافروخته دارد که نمی‌داند آن در کجا از باران و برف نگهداری کند.
از سوی دیگر، آگاهان امور فرهنگی و تاریخی در ولایت هرات با اشاره به تاریخ صنعت سفالگری می‌گویند که اگر این صنعت در هرات از بین برود صدمۀ جدی و بزرگی بر پیکر فرهنگ هرات و افغانستان وارد می‌شود.
مسلم مروی، یک تن از این آگاهان می‌گوید که در راستای حفظ و ماندگاری صنایع دستی و هنرهای کهن هرات، ریاست اطلاعات و فرهنگ و وزارت اطلاعات و فرهنگ نقش مهمی را ایفا کنند.
وی افزود: «با هیچ امکانات این هنرها به ما به میراث مانده‌است و در عصر حاضر وظیفۀ دولت و مردم است که از این هنرها حمایت کنند تا جلو رکود بازار آن گرفته شود.»
در همین حال، مسؤولین در ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت هرات ضمن حمایت از صنعت سفالگری در این ولایت می‌گویند که آنان بخاطر حمایت از هنرمندان و صنایع، دارالفنونی را در قلعۀ اختیارالدین این ولایت فعال نموده‌اند تا به نحو بتوانند هم برای گردشگران داخلی و خارجی آن را معرفی نمایند و هم جلو از بین رفتن آن را در این ولایت بگیرند.
مولوی حمیدالله غیاثی، آمر فرهنگ و هنر ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات گفت که آنان در این زمینه گام‌هایی را برداشته و باید در راستای این صنعت نیز توجه شود؛ چون یکی از هنرهایی می‌باشد که در سازمان یونسکو نیز ثبت است.
مولوی غیاثی می‌افزاید، ادارۀ آن‌ها تا حد توان برای رشد و بالندگی صنایع دستی تلاش می‌کند و مردم نیز با خریداری و استفاده از صنایع دستی، در زمینۀ حفظ آثار هنری و صنایع دستی همکاری نمایند.