بزرگترین پیمان تجارت آزاد جهان امضا گردید

۱۵ کشور آسیا و اقیانوسیه، بزرگترین پیمان تجارت آزاد جهان را امضا کردند. با این توافقنامه پیامی قوی به حامیان ترامپ ارسال شد. امضای این پیمان جهانی بزرگ که ترامپ از مخالفان سرسختش بود، می تواند “هدیه فراق” به وی باشد. صرف نظر از جنگ تجاری چین با ایالات متحده امریکا، چین بزرگترین قرارداد تجارت آزاد در جهان را با ۱۴ کشور آسیا و اقیانوسیه امضا کرد. پس از هشت سال مذاکره بالاخره این پیمان در جریان اجلاس مجازی جامعه جنوب شرقی آسیا (ASEAN) در هانوی، پایتخت ویتنام صورت گرفت. “مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای” یا (RCEP) عنوان مختصر این پیمان است. این پیمان ۲.۲ میلیارد نفر و تقریباً یک سوم تولید اقتصادی جهانی را در بر می گیرد. این توافق تعرفه ها را کاهش می دهد، قوانین مشترک تجاری را تنظیم می کند و در نتیجه زنجیره های تأمین را نیز تسهیل می نماید که شامل تجارت، خدمات، سرمایه گذاری، تجارت الکترونیکی، ارتباطات از راه دور و حق چاپ می گردد. علاوه بر چین که دومین اقتصاد بزرگ جهان است، ۱۰ کشور عضو ” جامعه جنوب شرقی آسیا” به شمول نیز در “پیمان مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای” شرکت می کنند. به خصوص در پس زمینه جنگ تجاری با ایالات متحده امریکا، پیمان تجارت آزاد یک موفقیت بزرگ برای رهبری کمونیست در پیکینگ است. به گفته کارشناسان، این توافق نامه ادغام اقتصادی در منطقه آسیا و اقیانوسیه را تقویت می کند و تمایلات حمایت گرایانه را خنثی خواهد کرد. قبل از بحران کرونا، کشورهای عضو این پیمان ۲۹ درصد از حجم تجارت جهانی را تشکیل می دادند که کمی کمتر از اتحادیه اروپا با ۳۳ درصد می باشد. همانطور که کارشناسان انتظار دارند، حجم تجارتی جوامع عضو این پیمان بازهم افزایش خواهد یافت. جفری ویلسون، از انستیتوت سیاست استراتژیک استرالیا (ASPI) گفت این پیمان، نقشه اقتصادی و استراتژیک هند و اقیانوس آرام را نیز دوباره ترسیم می کند. پیمان تجارت آزاد همچنین به تلاش ها برای بهبود اقتصادی پس از همه گیری ویروس کرونا نیز کمک خواهد کرد. توافق قبل از ۳۱ دور مذاکره و ۱۸ جلسه وزیران صورت گرفت. مهلت های تعیین شده شش بار رعایت نشده اند. در پایان، این توافقنامه به طور خاص به هند وابسته بود که نمی خواست تا این حد درهایش به روی تجارت آزاد گشوده شود. با این حال، هنگامی که دهلی نو در پایان سال گذشته از مذاکرات خارج شد، راه برای توافق هموار گردید. این پیمان یک منطقه تجارت آزاد دیگر را در کنار قرارداد تجارت آزاد آسیا- اقیانوسیه (CPTPP) تشکیل می دهد که به اختصار به “توافقنامه جامع و مترقی برای مشارکت فرا اقیانوسیه” مسمی شده است. در این قرارداد فقط ۱۳ درصد از تولید اقتصادی جهان شامل می شود. پس از خروج دونالد ترامپ، رئیس جمهور امریکا از این توافق در سال ۲۰۱۷، از این پروژه بزرگ فقط (TPP) باقی ماند. اگرچه امسال مذاکرات (ASEAN) فقط بصورت مجازی برگزار شد، ترامپ برای سومین سال متوالی در اجلاس شرکت نکرد. همزمان با اینکه از وجهه کنترول و نفوذ امریکا در منطقه آسیا و اقیانوسیه کاسته شده، چین با پیمان تجارت آزاد، نفوذش را حتی بیشتر می سازد. باید دید آیا ایالات متحده پس از آنکه جو بایدن به کرسی ریاست جمهوری تکیه زند، مجدداً به “توافقنامه جامع و مترقی برای مشارکت فرا اقیانوسیه” ملحق خواهد شد یا خیر، مسئله ای که به تصویب كنگره نیاز دارد. کارشناسان خاطر نشان کردند که این دو توافقنامه تجارت آزاد در رقابت با یکدیگر نیستند، بلکه پیمان جدید با چین به عنوان یک مکمل کار می کند. کشورهای جاپان، ویتنام، سنگاپور، برونای، مالیزیا، استرالیا و نیوزیلند در هر دو توافقنامه تجارتی عضو هستند. با این حال پیمان تجارت آزاد به این معنی نیست که همه مشکلات بین شرکای تجاری حل شده و یا کشورهای عضو به صورت جداگانه نگران افزایش وابستگی شان به چین نیستند. جاپان در حال بررسی زنجیره های تأمینی اش در چین است. کشیدگی هایی نیز بین استرالیا و چین وجود دارند؛ زیرا پیکینگ به دلیل تنش های سیاسی، واردات از استرالیا را محدود می کند. با این وجود، این پیمان نشان می دهد که جوامع اقتصادی آسیا-اقیانوسیه، نسبت به “جدا سازی” فناوری و اقتصاد امریکا از چین در دوران ترامپ، بسیار بدبین هستند.