رکود صنعت مس‌گری در کابل

شماری از مس‌گران می‌گویند که بهای بلند مس و چالش‌های اقتصادی سبب شده‌اند که کارگاه‌های مس‌گری یکی پس از دیگری بسته شوند.
آنان می‌افزایند که صنعت مس‌گری در کشور پیشینه زیاد دارد و باید برای ادامه و رونق آن کار شود.
خیابانی که روزگاری پر از صداهای چکش‌ها بود‌، اکنون ساکت است. کوچه مس‌گری اکنون با کارگاه‌های انگشت شمار و بازار سرد روبه‌رو است.
مس‌گران در این کوچه می‌گویند که آتش کارگاه شان روشن است؛ اما سردی بازار بساط کار آنان را برچیده است.
اسدالله، مس‌گر، گفت: «فعلا کار و بار ما خوب است مگم نی حالی، بخاطریکه نکل، آلمونیم، پلاسکو و اینی چیزها برآمده کار ما رو به سقوط است.»
فریدون، مس‌گر، «فعلا همه چیز ما رو به سقوط است دیگه از دولت می‌خواهیم که همین فابریکه ما را جور کنند.»
این مس‌گران می‌افزایند که از میان بیش از دوصد و هشتاد کارگاه مس‌گری در کابل تنها چهار کارگاه مانده اند.
افزارهای مسی نسبت به افزارهای پلاستیکی و فلزهای دیگر بهداشتی استند؛ اما به باور این مسگران، افزایش افزارهای پلاستیکی و آلمونیمی، از علت‌های دیگری رکود صنعت مس‌گری در کشور هستند.
گل احمد، یکی دیگر از مس‌گران، می‌گوید: «مرض کم بود باز تمام فامیل‌ها در اطراف دیگر چیز که ولایت‌های ما بود تمام این‌ها از مس استفاده می‌کردند به مرده و زنده.»
شماری از باشنده‌گان کابل می‌گویند که در گذشته افزارهای مسی به دور سفره‌های شان زینت خانه‌های شان بود.
رحمان، باشنده کابل، در این باره گفت: «مس تمامآ مردم از صنایع دستی استفاده می‌کردند.»
امان‌الله، یک باشنده دیگر، می‌گوید: «آفتابه و لگند، سماوار، دیگ‌های مسی و بعضی چیزهای دیگر که قدیمی بود، مردم از آنها استفاده می‌کردند.»
امان الله، باشنده کابل، چنین می‌گوید: «تمام مردم استفاده می‌کرد بسیار پاک بود وقتی که چتل می‌شد او را می‌گرفتند سفید کاری می‌کردند.»
با کم‌رنگ شدن افزارهای مسی در بازارها، این نگرانی به میان آمده است که این صنعت سنتی و تاریخی کشور در حال نابود شدن است.