بازارِ از رونق افتاده‌ی صنعت آهنگری در غور

صنعت آهنگری از تاریخ طولانی در ولایت غور برخوردار است. روزگاری این صنعت رونق خوبی در این ولایت داشت و آهنگران چرخه زندگی‌شان را از همین روزنه می‌چرخاندند؛ اما با برگشت طالبان در کشور اکنون آهنگران غوری از کاهش فروشات شان شکایت دارند.
نوراحمد، باشنده اصلی ولایت هرات است. او می‌گوید که ۳۵ سال عمرش را مصروف آهنگری در ولایت‌های هرات و غور کرده است، اکنون اما از کم‌رنگ شدن کسب‌وکارش انتقاد می‌کند و می‌گوید که با روی کارآمدن طالبان صنعت آهنگری در غور از رونق افتاده است.
این آهنگر سابقه‌دار که اکنون ابزار و وسایل زراعتی، چون «ساطور، تبر، کلنگ، بیل، منگال و داس» می‌سازد، می‌گوید که در گذشته کشاورزان و باشندگان این ولایت بیشتر از تولیدات وطنی استفاه می‌کردند، اما اکنون کم‌تر استفاده می‌کنند.
آهنگران در غور می‌گویند که اکنون در کنار بیکاری آنچه که درآمد شان را کاهش داده افزایش قیمت آهن‌آلات و زغال‌سنگ در این ولایت است.
عبدالخالق، یکی از آهنگران در شهر فیروزکوه، مرکز غور است. او می‌گوید که بهای آهن کهنه و زغال‌سنگ در سال جاری در این ولایت به‌گونه‌ی چشم‌گیری افزایش یافته است.
او افزود: «پارسال یک سیر زغال‌سنگ را می‌گرفتیم به ۵۰ افغانی اما امسال می‌گیریم به ۱۲۰ افغانی. همین‌طور یک من آهن کهنه سال گذشته به ۱۰۰ افغانی بود اما امسال به ۲۰۰ افغانی رسیده است. این امر سبب کاهش کاروبار ما شده است. در این وضعیت ما حتا نمی‌توانیم کرایه دکان و این مصارف را پیدا کنیم.»
سیف‌الدین، یکی دیگر از آهنگران غوری است که با ابراز نگرانی از افزایش بهای آهن‌آلات و زغال‌سنگ از حکومت محلی طالبان می‌خواهد که در این راستا توجه کند.
با این حال باشندگان غور از افزایش بهای وسایل و ابزار کشاورزی شکایت کرده و می‌گویند که اکنون توان خرید وسایل مورد نیاز شان را ندارند؛ آهنگران اما دلیل افزایش قیمت‌ها را افزایش بهای زغال‌سنگ و آهن‌آلات می‌دانند.
شماری از آهنگران در ولایت غور می‌گویند که تولیدات شان اکنون از رونق افتاده و مردم بیشتر از وسایل و ابزار خارجی استفاده می‌کنند. سیف‌الدین، یکی از آهنگران غوری می‌گوید: «اکنون وسایل و تولیدات داخلی کم‌تر استفاده می‌شود و بیشتر مردم از وسایل خارجی استفاده می‌کنند.»
با این حال باشندگان غور می‌گویند اجناسی که از کشورهای چین و پاکستان وارد افغانستان می‌شود از کیفیت بسیار پایین برخوردار بوده اما مردم به‌دلیل ارزانی از آن استفاده می‌کنند.
عبدالبصیر، از باشندگان غور از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد که جلوی واردات بی‌رویه وسایل خارجی را بگیرد و تولیدات داخلی را حمایت کند تا کسب‌وکار صنعت‌گران افغان رونق یافته و به‌شکل درست در بازار رقابت کنند.
به‌گفته‌ی این باشنده‌ی غوری، اجناس وارداتی از کشورهای همسایه از کیفیت بسیار پایین برخوردار بوده و زود از بین می‌رود، در حالی‌که از تولیدات داخلی که توسط صنعت‌کاران ساخته می‌شود، مردم می‌توانند سال‌ها استفاده کنند.
شدت فقر و بیکاری در ولایت غور کودکان زیادی را مجبور کرده است تا کار کنند. این کودکان مجبور اند برای پیدا کردن نفقه اعضای خانواده‌ی‌شان کار کنند.
فریداحمد، از کودکانی است که برای یافتن لقمه‌نانی برای اعضای خانواده‌ی نُه نفری‌اش از بام تا شام در یکی از آهنگری‌های شهر فیروزکوه چکش می‌زند. این کودک از کاهش کسب‌وکار شان در سال جاری نگرانی می‌کند.
او می‌گوید: «در این آهنگری شاگرد هستم. روزانه ۱۰۰ افغانی کار می‌کنم و این پول را خرج اعضای خانواده می‌کنم. امسال کاروبار خوابیده است. سال‌های گذشته کاروبار خوب بود؛ ما هم بیشتر کار می‌کردیم. اکنون از حکومت می‌خواهیم که در راستای رونق کاروبار ما توجه کنند.»
این کودک ۱۳ ساله‌ی غوری می‌گوید که فقر و مشکلات اقتصادی سبب شده است تا او از آموزش و پرورش محروم شده و کار شاق انجام دهد. «در این آهنگری شاگرد هستم. روزانه ۱۰۰ افغانی کار می‌کنم و این پول را خرج اعضای خانواده می‌کنم.»
این تنها فرید‌احمد نیست که در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه مصروف آهنگری است، بلکه صدها کودک دیگر در این شهر وجود دارد که برای ادامه زندگی‌شان به‌کارهای شاقه رو آورده‌اند. غور از ولایت‌های کوهستانی و سردسیر در غرب کشور است که اکثر ساکنانش به کشاورزی و دامداری مصروفیت دارند و وسایل مورد نیاز شان را از آهنگران این ولایت خریداری می‌کردند؛ اما امسال افزایش قیمت‌ها آنان را نگران کرده و مجبور اند که از وسایل کم‌کیفیت خارجی استفاده کنند.