چالش‌های فزایندۀ کاریابی برای جوانان دانش‌ آموخته در هند

با وجود آنکه میزان رشد اقتصاد هند در سطح بلند قرار دارد، این رشد اقتصادی نتوانسته فرصت‌های کافی اشتغال را برای جمعیت جوان این کشور ایجاد کند.
راهول سینگ، یکی از فارغین رشته فناروی در هند، پس از ترک وظیفه در یک شرکت خصوصی، از دو سال به این سو در یک مرکز آموزشی در دهلی جدید، مصروف فراگیری آمادگی برای امتحان خدمات ملکی هند است تا یک وظیفه دولتی را به دست بیاورد.
سینگ گفت: “به دنبال وظیفه دولتی استم چون مصوونیت کاری می خواهم. اگر کارمند دولت شوم، تمام زندگی ام در مسیر درست قرار خواهد گرفت.”
در هند که پر جمعیت‌ترین کشور جهان است، ده‌ها هزار جوان با مدرک لسانس و فوق لسانس، سال ها را صرف گرفتن آمادگی در مراکز آموزشی، برای کامیابی در امتحان شدیداً رقابتی خدمات ملکی این کشور می کنند. احتمال موفقیت در این امتحان بسیار اندک است و تنها کمتر از ۰،۲۵ در صد متقاضایان، نمره کامیابی را به دست می آورند.
آکاش بردواج، جوان هندی، می گوید که پس از آنکه با مدرک لسانس در بخش تجارت فارغ شد، در یک شرکت خصوصی به حیث حسابدار با معاش ۲۰۰ دالر در ماه به کار آغاز کرد. بردواج گفت: “به خاطری به دنبال کار دولتی استم چون در سکتور خصوصی امتیازات خوب وجود ندارد.”
حدود نصف ۱.۴میلیارد جمعیت هند، افراد زیر سن ۲۵ سال است. با رشد سریع اقتصاد این کشور، جوانان بیشتر در مناطق روستایی، چون سینگ و بردواج، پس از به دست آوردن مدرک دانشگاه، می خواهند به شهرها نقل مکان کنند.
اما سکتور رسمی خصوصی، یعنی تشبثات و تجارت هایی که در دولت است، تنها هشت در صد میزان مجموعی اشتغال را تشکیل می‌دهد. هر چند حکومت هند از شرکت‌های جهانی تولیدی خواسته تا فرصت های کاری بیشتر ایجاد کنند، اما به نظر می رسد که سکتور خصوصی نمی تواند تقاضای روز افزون بازار کار را مرفوع کند.
ارون کمار، کارشناس اقتصادی گفت: “در حال حاضر، بخش تنظیم شده سکتور خصوصی، شدیداً میکانیزه و اتومات شده و از هوش مصنوعی استفاده می کند. بناً این سکتور به جای ایجاد فرصت های کاری، آن را از بین می برد. به همین دلیل، به این وضعیت گاهی رشد بی‌کاری می‌گویند.”
میزان بی‌کاری در میان فارغان دانشگاه در هند، ۱۳.۴ در صد است در حالی‌که میزان مجموعی بی‌کاری در این کشور به ۳.۲ در صد می رسد.
پروین کمار، فعال سیاسی، می گوید که با نزدیک شدن انتخابات پارلمانی هند، مردم به جای وعده اقدامات رفاهی از سوی احزاب سیاسی، کار عملی می‌خواهند. کمار کمپاینی را به نام “یک رای، یک کار” به راه انداخته است.
او گفت: “ما آب و برق و کالاهای رایگان نمی‌خواهیم. اگر کار داشته باشیم، خود می‌توانیم غذا بخریم و مصارف خود را بپردازیم.”
کارشناسان می گویند که با توجه به اینکه بخشی از جمعیت هند که در سن کاری قرار دارد، در یک دههٔ آینده به یک میلیارد نفر خواهد رسید، ایجاد اشتغال برای این همه افراد یکی از بزرگترین چالش‌ها در این کشور خواهد بود.