اشرف غنی به ایجاد ‘دولت انتقالی’ در افغانستان چراغ سبز نشان داد

محمد اشرف غنی، رئیس جمهور در مقاله‌‌ای در مجله فارن افرز ( Foreign Affairs) آمریکا برای اولین بار به ایجاد اداره انتقالی در کشور چراغ سبز نشان داده و گفته است برای به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح “طرف‌ها باید روی ایجاد یک اداره انتقالی گفتگو کنند و تصمیم بگیرند.” آقای غنی در این مقاله مفصل با عنوان ‘لحظه خطر و فرصت برای افغانستان ‘ نوشته است “اگرچه ساختار جمهوری باید دست‌نخورده باقی بماند و اما یک دولت انتقالی صلح می‌تواند نظم و استمرار را در زمان برنامه‌ریزی و برگزاری انتخابات حفظ کند.” او نوشته است که: “دوره این دولت انتقالی باید کوتاه مدت باشد و به محض اینکه انتخابات ریاست جمهوری، پارلمانی و محلی، رهبری جدید را انتخاب کرد، به پایان برسد.” او اضافه کرده است که “من در چنین انتخاباتی کاندیدا نمی‌شوم و حاضرم قبل از پایان رسمی دوره فعلی‌ام استعفا بدهم، اگر به این معنی باشد که جانشین منتخب من ماموریتی برای پیشبرد برنامه صلح داشته باشد.” با آنکه آقای غنی در این مقاله به ایجاد دولت انتقالی صلح رضایت نشان داده، اما مشخص نکرده که این دولت چگونه تشکیل شود و رهبری آن را چه کسی یا گروهی به عهده داشته باشد. آقای غنی با اشاره به تصمیم خروج کامل نیروهای غربی از افغانستان، در این مقاله نوشته است که کشور در حال وارد شدن به “یک مرحله نامشخص است” و او تلاش دارد “بهترین راه حل ممکن برای حفظ حاکمیت ملی، جمهوری اسلامی، دموکراسی، اتحاد و بی‌طرفی” افغانستان را جستجو کند. او نوشته است که اولین اجندای مذاکرات بعدی باید رسیدن به “وضعیت نهایی مطلوب و برقراری آتش بس همه‌جانبه برای ایجاد صلح و آرامش در زندگی روزمره مردم افغانستان و بازگرداندن اعتبار و باور به روند صلح‌سازی باشد.” او با اشاره به شکننده بودن توافقنامه‌های گذشته نوشته “از آنجا که آتش بس های برقرار شده در جریان مذاکرات صلح اغلب از هم می‌پاشد، بسیار مهم است که برای رعایت آن نظارت بین‌المللی وجود داشته باشد”.آقای غنی در این مقاله کوشیده است تا نقشه راه مورد نظر خود را برای شرایط گذار پیشنهاد کند و شرایط کنونی افغانستان را مرحله فرصت و خطر برای دولت، طالبان و کشورهای منطقه و جهان خوانده است. رئیس جمهور در این مقاله نوشته است که خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان فرصتی برای دستیابی به حاکمیت واقعی برای مردم افغانستان است. او نوشته است که “طی ۲۰ سال گذشته ، ۴۰ کشور مختلف نیروهای خود را به افغانستان اعزام کردند اما بعد از این همه تصمیمات مربوط به رویکردهای نظامی با طالبان و سایر گروه‌های تروریستی توسط خود دولت افغانستان اتخاذ می شود.” او افزوده که “در حقیقت، توجیه طالبان برای جنگ – جهاد، علیه قدرت خارجی – هم دیگر از بین رفته است”. به نوشته اشرف غنی، تصمیم اخیر جو بایدن برای خروج کامل از افغانستان، طالبان و حامیان آنها را در پاکستان غافلگیر کرده و آن‌ها حالا مجبورند انتخاب کنند که آیا می‌خواهند در این روند به بازیگران معتبری تبدیل ‌شوند یا می‌خواهند آتش هرج و مرج و خشونت را بیشتر از این دامن بزنند؟ به گفته او اگر طالبان راه دوم را انتخاب کنند، نیروهای مسلح دولت افغانستان با آنها خواهند جنگید و اگر طالبان همچنان از مذاکره خودداری کنند، به این معنی است که “راه گورستان را انتخاب کرده‌اند.” برای جلوگیری از این سرنوشت، اشرف غنی پیشنهاد کرده که “طالبان باید نخست به پرسش‌های مهم درباره چشم‌انداز خود برای افغانستان پاسخ بدهند که آیا آن‌ها انتخابات را می‌پذیرند، متعهد می‌شوند که حقوق همه افغان‌ها، از جمله دختران، زنان و اقلیت‌ها را حفظ کنند؟” او نوشته که تصمیم اخیر طالبان مبنی بر کنار کشیدن از شرکت در کنفرانس صلح استانبول “نوعی پاسخ منفی” به سوال‌های بالاست و افزوده که به نظر می‌رسد طالبان بیش از صلح به قدرت علاقمند هستند. رئیس جمهوری افغانستان نوشته که به نظرش حل و فصل سیاسی و ادغام طالبان در جامعه و دولت یگانه راه حل است اما به قول او “حالا توپ در زمین طالبان است”. در حالیکه اخیرا نگرانی های نسبت به وخیم تر شدن وضعیت پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان مطرح می‌شود، آقای غنی در این مقاله گفته است که “افغان‌ها به وحشت دهه نود میلادی بر نخواهند گشت و منتظر نمی‌مانیم که صلح به صورت اتفاقی به وجود بیاید بلکه در مورد ایجاد محیط و بستر مناسب آن کار می‌کنیم.” آقای غنی نوشته است که “خطرات خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان در رسانه‌های بزرگنمایی شده است اما گفتمان جدی در مور فرصت‌هایی که این خروج ایجاد می‌کند، مشاهده نمی‌شود. آقای غنی نوشته است که مذاکرات صلح افغانستان به یک میانجی معتبر و بی‌طرف نیاز دارد. به گفته او این نیاز در جریان مذاکرات دوحه بین دولت افغانستان و طالبان برجسته شده است و به دلیل نبود یک میانجی این مذاکرات به بن بست رسیده اند. به نوشته او بهترین نهاد به عنوان یک میانجی در مذاکرات صلح افغانستان سازمان ملل متحد است. آقای غنی در این مقاله همچنان به عدم برگشت “نظام امارت طالبانی” در افغانستان تاکید کرده و نوشته است که شورای امنیت سازمان ملل متحد به وضاحت در قطعنامه ۲۵۱۳ خود تصریح کرده است که مخالف برگشت نظام امارت طالبان به منظور رهبری حاکمیت در افغانستان است. اشرف غنی نوشته است که “مذاکرات صلح با موضوعات دشواری روبرو است، از جمله اینکه طالبان چگونه روابط خود را با پاکستان را که پشتیبانی لژیستکی، مالی و استخدام برای این گروه فراهم می‌کند، خاتمه می‌دهند؟” اشرف غنی در مقاله خود همچنین به موانع بر سر راه صلح اشاره کرده و نوشته است “حتی در یک محیط ایده آل، دستیابی به یک صلح عادلانه و پایدار یک سفر آسان نخواهد بود و متأسفانه، محیطی که ما در آن کار می‌کنیم ایده آل نیست. خطرات زیادی وجود دارد که ممکن است این روند از خط خارج شود یا مختل شود و افغان‌ها فرصت دیگری را برای صلح از دست بدهند.”او نوشته که احساس عدم اطمینان، که با پیش‌بینی‌های ناگوار در رسانه‌ها تقویت می‌شود، ممکن است بسیاری از افغان‌ها را به ترک کشورشان متمایل کند و این می‌تواند منجر به تکرار بحران پناهندگان شبیه آنچه در سال ۲۰۱۵ اتفاق افتاد، شود و نیروی ماهر در زمانی‌که کشورشان بیشتر نیاز را به آنها دارد، افغانستان را ترک کنند. اشرف غنی در این مقاله برای انتقال به یک روند سالم خواستار ادامه تعهدات موجود جامعه جهانی به نیروهای امنیتی کشور شده است. او به نقش مهم پاکستان در قضایای افغانستان هم پرداخته و نوشته است که “اگر پاکستان ادامه حمایت از طالبان را انتخاب می‌کند، اسلام آباد در حقیقت ادامه خصومت با ملت افغانستان را انتخاب می‌کند و در این صورت از مزایای اقتصادی عظیم صلح و رسیدن به هف اتصال منطقه‌ای محروم خواهد شد.