دالرهای حرام برای مقاصد حلال

مارتین شوپ رئیس حلال احمر، درباره تحریم های غرب علیه افغانستان گفته است که این تحریم ها مستقیما حیات مردم را تحت تاثیر قرار داده است.
وی گفته است:”در حال حاضر ما به کار خود ادامه می دهیم. من فکر می کنم یکی از چالش های واقعاً مهم تحریم هایی است که اعمال شده است. به عنوان مثال، در بخش بانکی، و این کار ما را پیچیده می کند.”
شوپ گفت: “بسیار مهم است که استثنائاتی برای همه تحریم‌ها وجود داشته باشد تا به سازمان‌های بشردوستانه مانند صلیب سرخ اجازه کار و کمک به نیازمندان داده شود.”
این درحالی است که کمک های هفته وار به مبلغ 40 میلیون دالر به کابل مواصلت می کنند.
اداره بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) گفته است، که امریکا پس از فروافتادن نظام پیشین افغانستان، ۱.۱ میلیارد دالر به این کشور کمک کرده است.
آلمان از اختصاص ۹۰ میلیون یورو به منظور کمک‌های بشردوستانه برای افغانستان خبر داد.
با توجه به نگرانیهای شدید دربارۀ افزایش فقر و گرسنگی در افغانستان، وزارت امور خارجه ناروی(نروژ) از کمک ٢٢ میلیون دلاری به افغانستان خبر داده است.
کمک های میلیارد دالری بانک جهانی به عنوان اولین گام برای حمایت از نیازهای فوری در بخش‌های آموزش، بهداشت و کشاورزی، و همچنین معیشت جامعه با تمرکز قوی بر حصول اطمینان از مشارکت دختران و زنان، “صندوق بازسازی افغانستان” در قسمت چهار پروژه که ارزش آن تقریبا ۶۰۰ میلیون دلار است اختصاص داده شده است.
سوال پیدا می شود که این پول ها از طریق چه بانکی به افغانستان تحویل داده می شود و در کدام راه و از طریق چه کسانی و برای چه کاری تخصیص داده می شود؟
همه این ها در حالی است که کمک ها، همه با عنوان بشر دوستانه به افغانستان وارد می شوند اما وضعیت بشری روز به روز رو به وخامت می گذارد. در چند ماه گذشته نشست هایی در سراسر دنیا درباره افغانستان برگزار شد که همه با ابراز نگرانی از فاجعه انسانی همراه بود.
در نشست مسکو به دارایی های مسدود شده افغانستان اشاره شد و اینکه نیروی حاکم به دلیل کمبود منابع نمی تواند شرایط بهتری را برای شهروندان افغانستان به وجود بیاورد و این موضوع باعث افزایش مهاجرت های قانونی و غیر قانوی از افغانستان به کشورهای همسایه شده است. مهاجرت نه تنها باعث ایجاد دشواری ها برای مردم پناهجو شده است بلکه کشورهای همسایه را هم با مشکلاتی روبرو کرده است.
علاوه بر این مردم افغانستان به دلیل بالا بودن نرخ بیکاری به گروه های افراطی می پیوندند و در صفوف طالبان قرار می گیرند. در نشست مجمع عمومی سازمان ملل نگرانی ها درباره استفاده از خاک افغانستان برای اهداف تروریستی ابراز نگرانی شده است.
از طرفی با به روی کار آمدن طالبان با اینکه کشت و زرع کوکنار منع شده است میزان تولید و پروسس مواد چند برابر شده است. دهقانان از نبود بذز اصلاح شده و کمبود مواد تقویتی برای خاک شکایت دارند.
مشکل به این ها ختم نمی شود، طالبان از وقتی بر سر کار آمدند و اداره امور را به دست گرفته اند بسیاری از ممنوعیت ها را بر زنان وضع کردند. زنان شاغل در ادارات دولتی وخصوصی از کار بیکار شده اند و منبع درآمد خود را از دست داده اند. در گزارشی از سازمان ملل ذکر شده است که عدم دسترسی دختران به آموزش افغانستان را 500 میلیون خساره مالی مواجه کرده است.
تحریم های غرب علیه طالبان از جمله بسته ماندن بعضی سفارت ها، مسدود ماندن ذخایر پولی بانک مرکزی افغانستان و محدودیت کاری بعضی از ارگان های بین المللی مشکلات زیادی را به وجود آورده است.
سرازیر شدن کمک های مالی به افغانستان به شکل محموله های نقدی و نه از طریق سیستم بانکی شفافیت تخصیص و توزیع پول را از از بین برده است. به علاوه در عدم حضور ارگان های بین المللی و به دلیل غیر مسلکی بودن و در بسیار موارد تعلقات قومی و مذهبی طالبان کمک ها را به افراد نیازمند نمی رسد.
بزرگترین مشکل این است که هم جامعه بین المللی و هم مردم افغانستان اعتماد خود را به طالبان از دست داده اند. کمک رسانی دو جنبه تامین و توزیع دارد که از طرف طالبان به درستی انجام نمی شود. و طالبان هم هیچ کوششی برای بهبود اوضاع انجام نمی دهند.
برای بالا بردن اثر گذاری کمک های بین المللی به افغانستان ابتدا باید پلان تخصیص و توزیع آن سنجیده شود.
بهترین راه برای نجات دادن یک جامعه از فقر ایجاد امنیت و در مرحله دوم ایجاد فرصت های کاری است. این شرایط فقط در صورتی می تواند به تحقق بپیوندد که قوه اجراییه مورد اعتماد مردم و جامعه بین الملل، زمام امور را به دست بگیرد.
مردم افغانستان مردم شرافتمند و زحمت کشی هستند و اگر برای آنها شرایط اولیه زندگی (امنیت، خانه، خوراک، لباس) فراهم باشد می توانند از داشته های خود استفاده کنند و نه تنها مصارف مالی خود را تامین کنند بلکه در فن آوری و پیشرفت هم قدم های بزرگی بردارند.